Más sobre Perlora

Al guañu "Perlora: un síntoma del socialismu" (11/12/09), Ayalgueru (vo tener que da-y participación accionarial al Ayalgueru nesti blog, porque ente lo qu'él llanta y lo que yo-y arrampuño...) diz:

ufff nun lo digo por fasdiar ya igual ye porque vengo d'otra xeneracion ,, pero reconozo nun soy fan de Perlora ... non los soy de la idea y menos de la execicucion de la mesma ,,, lo primero que ye una copia panderetera del plan Nazi "Kraft durch Freude" , fuercia a traves de la allegria o mas llibremente traducio comu "vacaciones pal obreru organizaes pol estau que tantu lu ama" , lo segundo que Perlora ye una especie de version spaghietti-western-franquista d'Asturies ,,, asina lo veo , los horros falsos-carton-piedra , les cases cutres cayendo a cachos ,,,

Lo meyor y o mas consisntente colos tiempos y gustos modernos que podien facer efectivamente ye privatizalo ,,, pero comu tamien seguramente te das cuenta ... tan inconpetentes son que nin eso pueden organizar correctamente ,,,
Saludu

12 de diciembre de 2009 04:02

Nun voi a entrar a discutir les cuestiones d'estética y gustu xeneracional que plantega Ayalgueru, tomo nota d'elles y arromanio lo que tienen de certeres. Pero, en tou casu:

1) Lo que ye indudatible ye qu'ehí había un espaciu públicu que servía d'escenariu vacacional (¿meyor que'l del Inserso? ¿peor?) y qu'agora, y dende hai años, esi espaciu ta degradáu y ensin utilidá. Nun cabe dulda, polo tanto, qu'hai ehí un capital públicu social al que nun se-y saca rendimientu dalu, nin económicu nin d'usu y esplotación. El pecáu paez abondo grave ya, ¿non?

2) En segundu llugar ye ñidio que los socialistes inxamás supieren que facer con ello pol so prexuiciu adolescente en relación coles coses que vinieren del franquismu (les coses son "les coses", nun son lleis nin conductes), talo qu'ocurrió cola Llaboral, que tuvo munchos años degradándose y que agora va enllenándose de retayos, pero ensin respetar la so singularidá (nin el so entornu paisaxísticu) nin da-y una orientación definida.

Vamos decilo claro: los xuicios han de guiar l'acción de gobiernu y l'acción política, pero non los prexuicios, y, menos, si ello arreya despilfarru de bienes públicos.

3) ¿Que'l modelu estéticu y organizativu de Perlora yera del pasáu (repito: ¿más que'l del Inserso?)?, d'alcuerdu. Pero, lo mesmo qu'ocurre cola Llaboral, y al respective de "les coses" del pasáu, lo que nun se debe facer ye repetiles, de dala manera. ¿Pero ye razonable baltales? Y al marxen d'eso y del so costu, ¿nun tienen tamién un valor testimonial, de gustu d'época? (Por nun falar del valor sentimental que tendrán pa tanta xente, xente cenciello, xente de la calle, non franquistes).