Los enemigos del asturianu y la risión (otra)

Nel añu 93 la Xunta Xeneral convocó una plaza de traductor-redactor, porque había más trabayu y porque, ente otres coses, había que publicar les mios intervenciones n'asturianu y la so torna al castellanu.

Pues bien, los opositores podíen facer un exerciciu voluntariu pa subir nota, n'inglés, en francés, n'alemán o n'asturianu. AGORA BIEN, l'asturianu nun podía puntuase nin más, nin igual que los exercicios nes otres llingües, sinón menos.

¡Y eso'l que'l puestu yera fundamentalmente pa trescribir les mios intervenciones n'asturianu, pa lo que nun había ningún especialista!

(Testifica, por exemplu, El Comercio del 13/03/1993).

Yá ven, nun hai ningún problema pa emplegar l'asturianu, y nun fai falta pa nada la cooficialidá. Porque dalgunos pueden decir lo que me decíen entós dalgunos partíos y diputaos: "nun crees problemes". O sea, que'l problema yera yo y non ellos y ello.


¡Nun me negarán que ye risa!




No hay comentarios: