(Trescribo, como davezu, los primeros párrafos)

L'aprecederu

Corpus, flores, mayes

Xuan Xosé Sánchez Vicente 11.06.2018 | 03:45

Como en munches partes d'España, delles llocalidaes asturianes -singularmente Castropol, pero tamién otres como Llanes, Posada o Llugones- cubrieren les sos calles con alfombres de flores, más o menos estenses, pa celebrar la festividá del Corpus Christi y acompañar les primeres comuniones.

Dende llueu, contemplar los collores y les formes, en parte tamién los aromes, d'esos tapices constituye un sutil y prestosu placer que permanez munchu tiempu na memoria. Inevitablemente, además, esa paradóxica "naturaleza artificial" del suelu reenvía a la otra, a la que nos enllena la vista y l'olfatu colos sos collores, la tiez de los pétalos de les flores, l'arrecendor melgueru de los benitos, los sanxuanes, los xazmines? Y afálanos, además, a la memoria lliteraria, al Caveda de "La vida de l'aldea", por exemplu: Les flores del rocíu salpicaes, / en blancu y roxu, y n'azul teñíes / y de sos rayos d'oro matizaes [...] / encantu y gustu son del que les mira, / y el so meláu olor quiciás respira.

Y ye qu'esi vestíu floral del Corpus católicu ta en relación coles fiestes que, embaxo la forma de mayes, d'enramaes de fontes, de h.ogueres, de la Cruz de mayu y otres celebren el retornu de la vida y el puxu la naturaleza: l'alegría, la esperanza y l'amor, polo tanto.

[...................................................................................................................................]