Pero nun puedo tresmitivos l'arrecendor de los sanxuanes, qu'estos díes atrás, y güei entovía, atarraquitaren col so prestosu olor les sebes y les caleyes.
Lo que sí puedo ofrecevos ye ún poema d'ún de los mios llibros:
Un istante enantes
una mano de fueu llanza al aire'l gritu del to cuerpu,
cancien páxaros blancos y xazmines azules.
Dempués l’ámbetu ásela y hai entós un esñalíu d'algodones
que s'endolca nos miembros desdexaos y nos llabios vencíos
les tos manes
No hay comentarios:
Publicar un comentario