Esti poema que güei ofrecemos nun ye más qu'un fragmentu.
EL NACIMIENTU DEL REINU
NA
METADA DEL seiscientos,
Allá en desiertu llonxanu,
Préndense incendios de fe,
Que cuerren con tantu agañu
Como la chispa en praos secos
Cuando afoguera'1 veranu.
Antainadores caballos
Y alfanxes de corte blancu
Lleven, col so
dios, al este
La podrella del so mandu.
Y al entamu'l setecientos
Crucen el
Mediterraniu,
Y veloces y sangrientos
Galopen hacia'l Cantábricu.
Dende l'altu de los puertos,
El moru mira con plasmu
La
tierra desconocida
Qu'espera ribayu abaxu:
Per ella cuerren mil ríos
Qu' a mil valles abren pasu
Y en verde empapen el monte,
La sierra, la viesca, el llanu:
A aquellos güeyos
d'arena
Que siempre
abastu escasu
De fresques
agües tuvieren,
El paisaxe
pon-yos aldu
De conquista y
permanencia:
Quiciás sea un antemanu
Les promeses del
profeta.
Col estrueldu
d'un argayu:
Talos cain nos sos caballos
Del botín a pol
arrañu.
Pel suelu la
dulce Asturies
Agora tienen entamu,
Xunta a ríos
d'agua fresco,
Corrientes de sangre y llantu:
Vieyos y neños degüellen,
Muyeres
lleven en raptu;
Caseríes y llabrances
Desfáinse en
llapa y espantu.
Hacia l’Oriente
d'Asturies
Atropa xente Pelayu,
Xente de Ponga y
d'Amieva
De Caravia y de
Maliayu,
De Cangues,
Onís, Piloña,
De Llanes,
Buelna, Pimiangu,
Ribesella, Andrín, Beleñu,
De lo cuestu y
de lo pandu.
«Inxamás esta nación
Ablucó énte
pueblu estrañu:
Nun pudieren
visigodos
Ponenos xugu al costazu,
Nin entregamos
tampoco
Tributos a rei estrañu;
Y al mesmu César Augustu,
El emperador romanu,
Costó-y sangre y costó-y años
Pisar el suelu asturianu.
Nun permitamos agora
Que l'invasor mauritanu
Siga nesta tierra nuestra
Semando roína y dañu.
Astucia y valor pondrán
Trabancu a audacia y a cuayu».
Ximuestres a
Muza llanta
L’exércitu asturianu,
Faciendo que temen munchu
Y que son de pocu entamu.
Hacia oriente en
retirada
Conduz la tropa Pelayu;
Ensin sosiegu, a la escontra
L'invasor sigue'l so rastru.
Nos tableros celestiales
Xueguen partides anguañu:
Los que lo pierdan enriba
Llorarán tamién embaxu.
Daos cargaos consiguieren
El triunfu pal llau cristianu;
Alá retira cortés,
De
meyor tiempu al alguardu.
Anque
pequeña, galana,
Cuando
sabe'l resultáu,
Ye tanta la so gayola
Que vien al suelu d'un bálamu.
Ánxeles
na so rodiada
Vuélvenla en sí col so cantu.
Punta
de fierro siniestra
Sal
pel derechu costazu,
Gorgoberu abiertu en sangre
Rance con un roncu cantu,
Una
mano esraigonada
Da
al deu l'últimu baltu,
Cimatarres y alfanxes
Xacen
muertos sobre'l barru,
Los caftanes y turbantes,
Que
rellumaben de blancu,
Son
agora colcha roxa
Que
se convierte en sudariu.
Bermeyu cuerre a la mar
El
Sella per más d'un añu:
Dende
entós los sos salmones
Tienen el color más altu.
Munchos sieglos fue'l so calce
Recordatoriu y osariu.
Ellí tuvo aniciu’l reinu
Del pueblu astur soberanu: [..........................]
No hay comentarios:
Publicar un comentario